Voor een beter begrip van dit artikel is het goed om eerst het flipboek ‘Functionele klachten’ te lezen.
Hoofdbonken kan heel hinderlijk zijn. Nogal wat peuters doen dit soms of vaker, en dit stukje is dus vooral bedoeld voor ouders die hier met hun kind mee te maken hebben. Wat met hoofdbonken bedoeld wordt is, dat sommige grotere baby’s of peuters op hun buik liggend, met opgetrokken knietjes, ritmisch tegen het hoofdeinde of de zijkant van hun ledikantje bonken – met hun hoofd. Dit maakt geluid, wat storend kan zijn, en je als ouders ook ongerust kan maken. Als je daarbij nog in een wat gehorige flat woont, kan die herrie extra storend zijn, vooral als buren er opmerkingen over maken. De medische term hiervoor is ‘jactatio capitis’.
Zorgelijk?
Niet raar als je ongerust wordt, wanneer je niet snapt waarom je kind dit doet. Daarbij kan je ook bezorgd zijn dat je kind zichzelf hiermee misschien verwondt of beschadigt, vooral als het hard gaat of lang duurt. Maar de meeste zorg die geuit wordt gaat toch over buren die er opmerkingen over maken en adviezen geven – en dus over gehorigheid. Zeker als je je die adviezen en opmerkingen aantrekt, en probeert te voorkomen dat je kind weer begint te bonken, dan is de kans groot dat het alleen maar erger wordt en nog langer duurt ook.
“Kan het kwaad, dat hoofdbonken?” Nee, hoofdbonken treedt vooral op voordat een kind in slaap valt, en zelfs luid bonken is niet schadelijk voor het hoofd. Eigenlijk is zulke ritmiek een heel natuurlijk verschijnsel, en helpt het om in slaap te komen.
Ritmiek (staat ook in flipboek ‘Zichtbare signalen’)
Kinderen kennen allerlei ritmische bewegingen, welke een kalmerend effect hebben, zodat de slaap vanzelf komt. Voorbeelden hiervan zijn duimzuigen, het ronddraaien van een plukje haar met de vingers, heen en weer rollen met je hoofd, of een wipstoeltje voor baby’s. Verder natuurlijk de schommelwieg, en de ritmiek van het lopen van de Afrikaanse moeder met haar kind op de rug waardoor dit vlot in slaap raakt. Rustige ritmiek is ook te vinden in slaapliedjes. Ritmiek zorgt voor het opwekken van kalmerende stoffen in de hersenen – ‘endorfinen’ genaamd. Die stemmen je tevreden en maken je ‘hoofd leeg’, en doezelig. En dat niet alleen bij kinderen, ook heel wat van onze volwassenen hebben baat bij een schommelstoel terwijl anderen hun rust meer vinden in de ritmiek van het joggen.
Herrie door het 'bonken'
Maar ja, daarmee ben je nog niet van die herrie, en dus niet van je buren af. Vervelend is, dat hoe je als ouders ook probeert om dit bonken door je kind te doorbreken, deze pogingen slechts spanning bij hem teweeg brengen, waarmee het dus moeilijker voor hem wordt om in te slapen – met nog meer herrie tot gevolg. Dat werkt dus averechts.
Het enige, wat je als ouders wél kunt doen is, om het bedje rondom aan de binnenkant te capitonneren met ‘ademend’ schuimplastic. Doe dit in overleg met het consultatiebureau, zodat je zeker weet dat je het juiste materiaal hebt (zo levert met folie omhuld foam echt risico op). Soms moet je het bedje zelfs vastzetten aan de vloer, omdat het door dat bonken de hele kamer door schuift. Maar eenmaal gecapitonneerd kan gerust (en veel zachter) gebonkt worden zonder dat iemand daar last van heeft.
En dus, belangrijk om te weten, hoofdbonken veroorzaakt nooit schade.
Niet schadelijk
“Hoef je je dus nooit zorgen te maken over het hoofdbonken van je kind?” Nou, bijna nooit – maar hier hoort dus toch een kanttekening bij: Het hangt vooral af van de momenten waarop hoofdbonken optreedt en van de duur ervan, of je je niet toch zorgen zou moeten maken. Tien minuutjes bonken voor het inslapen is volstrekt normaal, en na een wat opwindende dag hoef je je over twintig of dertig minuten ook nog geen zorgen te maken.
Maar als een kind bijvoorbeeld zomaar, door de dag heen, keer op keer ergens gaat liggen bonken, en dit bonken dus niet als voorbereiding op een slaapje dient, dan is dat niet normaal. Of als het bonken altijd lang duurt en je hem er niet gemakkelijk uit kunt ‘wekken’, dan is het goed om naar een réden daarvoor op zoek te gaan. We zien dat niet vaak, maar dat is wel echt een reden om professionele hulp te vragen.
Door het bonken sluit een kind zich namelijk van de buitenwereld wat af, en dat is voor het inslapen prima – maar dus niet steeds, niet lang en zeker niet te pas en te onpas. Als het wél zomaar of langdurig gebeurt, dan kan er een spanningsveld zijn, waar je kind niet goed meer tegen kan. Ook zou het kunnen zijn, dat je kind in aanleg moeite heeft om gewoon contact met de buitenwereld te maken. Ook dan is het ook raadzaam om psychologische hulp te zoeken. Want zowel langer durende spanning als contactproblematiek vraagt echt om professionele begeleiding. Gelukkig zien we zulke problematiek niet vaak.
Want nogmaals, bij ‘bonken’ gaat het in de regel om ‘normaal’ gedrag.
Met dank aan WikiHow voor het gebruik van de tekening over het stimuleren van boertjes uit www.wikihow.com .
Onze cover-afbeelding konden we hier direct van afleiden.
Terug naar "Welke klachten?" : klik hier
Hoofdbonken kan heel hinderlijk zijn. Nogal wat peuters doen dit soms of vaker, en dit stukje is dus vooral bedoeld voor ouders die hier met hun kind mee te maken hebben. Wat met hoofdbonken bedoeld wordt is, dat sommige grotere baby’s of peuters op hun buik liggend, met opgetrokken knietjes, ritmisch tegen het hoofdeinde of de zijkant van hun ledikantje bonken – met hun hoofd. Dit maakt geluid, wat storend kan zijn, en je als ouders ook ongerust kan maken. Als je daarbij nog in een wat gehorige flat woont, kan die herrie extra storend zijn, vooral als buren er opmerkingen over maken. De medische term hiervoor is ‘jactatio capitis’.
Zorgelijk?
Niet raar als je ongerust wordt, wanneer je niet snapt waarom je kind dit doet. Daarbij kan je ook bezorgd zijn dat je kind zichzelf hiermee misschien verwondt of beschadigt, vooral als het hard gaat of lang duurt. Maar de meeste zorg die geuit wordt gaat toch over buren die er opmerkingen over maken en adviezen geven – en dus over gehorigheid. Zeker als je je die adviezen en opmerkingen aantrekt, en probeert te voorkomen dat je kind weer begint te bonken, dan is de kans groot dat het alleen maar erger wordt en nog langer duurt ook.
“Kan het kwaad, dat hoofdbonken?” Nee, hoofdbonken treedt vooral op voordat een kind in slaap valt, en zelfs luid bonken is niet schadelijk voor het hoofd. Eigenlijk is zulke ritmiek een heel natuurlijk verschijnsel, en helpt het om in slaap te komen.
Ritmiek (staat ook in flipboek ‘Zichtbare signalen’)
Kinderen kennen allerlei ritmische bewegingen, welke een kalmerend effect hebben, zodat de slaap vanzelf komt. Voorbeelden hiervan zijn duimzuigen, het ronddraaien van een plukje haar met de vingers, heen en weer rollen met je hoofd, of een wipstoeltje voor baby’s. Verder natuurlijk de schommelwieg, en de ritmiek van het lopen van de Afrikaanse moeder met haar kind op de rug waardoor dit vlot in slaap raakt. Rustige ritmiek is ook te vinden in slaapliedjes. Ritmiek zorgt voor het opwekken van kalmerende stoffen in de hersenen – ‘endorfinen’ genaamd. Die stemmen je tevreden en maken je ‘hoofd leeg’, en doezelig. En dat niet alleen bij kinderen, ook heel wat van onze volwassenen hebben baat bij een schommelstoel terwijl anderen hun rust meer vinden in de ritmiek van het joggen.
Herrie door het 'bonken'
Maar ja, daarmee ben je nog niet van die herrie, en dus niet van je buren af. Vervelend is, dat hoe je als ouders ook probeert om dit bonken door je kind te doorbreken, deze pogingen slechts spanning bij hem teweeg brengen, waarmee het dus moeilijker voor hem wordt om in te slapen – met nog meer herrie tot gevolg. Dat werkt dus averechts.
Het enige, wat je als ouders wél kunt doen is, om het bedje rondom aan de binnenkant te capitonneren met ‘ademend’ schuimplastic. Doe dit in overleg met het consultatiebureau, zodat je zeker weet dat je het juiste materiaal hebt (zo levert met folie omhuld foam echt risico op). Soms moet je het bedje zelfs vastzetten aan de vloer, omdat het door dat bonken de hele kamer door schuift. Maar eenmaal gecapitonneerd kan gerust (en veel zachter) gebonkt worden zonder dat iemand daar last van heeft.
En dus, belangrijk om te weten, hoofdbonken veroorzaakt nooit schade.
Niet schadelijk
“Hoef je je dus nooit zorgen te maken over het hoofdbonken van je kind?” Nou, bijna nooit – maar hier hoort dus toch een kanttekening bij: Het hangt vooral af van de momenten waarop hoofdbonken optreedt en van de duur ervan, of je je niet toch zorgen zou moeten maken. Tien minuutjes bonken voor het inslapen is volstrekt normaal, en na een wat opwindende dag hoef je je over twintig of dertig minuten ook nog geen zorgen te maken.
Maar als een kind bijvoorbeeld zomaar, door de dag heen, keer op keer ergens gaat liggen bonken, en dit bonken dus niet als voorbereiding op een slaapje dient, dan is dat niet normaal. Of als het bonken altijd lang duurt en je hem er niet gemakkelijk uit kunt ‘wekken’, dan is het goed om naar een réden daarvoor op zoek te gaan. We zien dat niet vaak, maar dat is wel echt een reden om professionele hulp te vragen.
Door het bonken sluit een kind zich namelijk van de buitenwereld wat af, en dat is voor het inslapen prima – maar dus niet steeds, niet lang en zeker niet te pas en te onpas. Als het wél zomaar of langdurig gebeurt, dan kan er een spanningsveld zijn, waar je kind niet goed meer tegen kan. Ook zou het kunnen zijn, dat je kind in aanleg moeite heeft om gewoon contact met de buitenwereld te maken. Ook dan is het ook raadzaam om psychologische hulp te zoeken. Want zowel langer durende spanning als contactproblematiek vraagt echt om professionele begeleiding. Gelukkig zien we zulke problematiek niet vaak.
Want nogmaals, bij ‘bonken’ gaat het in de regel om ‘normaal’ gedrag.
Met dank aan WikiHow voor het gebruik van de tekening over het stimuleren van boertjes uit www.wikihow.com .
Onze cover-afbeelding konden we hier direct van afleiden.
Terug naar "Welke klachten?" : klik hier